z wielkiej tęsknoty...

... za szyciem. Miałam ciężki tydzień w pracy i do domu wracałam wieczorami. Mało czasu dla dzieci, mało czasu dla siebie, zero czasu na maszynę. No i w końcu jest sobota, wolna sobota. Dzieci pojechały do dziadków a ja mogłam zasiąść do szmatek. No i naszyłam.
Na pierwszy ogień poszły woreczki. Wszystkie na podszewkach.
Dla Julki z sową, bo moja gwiazdeczka sowy lubi bardzo.

Dla Mikołaja sportowy z piłeczkami, jak to na typowy woreczek do stroju na wf przystało. Prosty, bez zbędnych ozdób- jak to mówi mój syn- chłopacki.

Dla siostrzenicy Marianki trochę większy, na kapciole do przedszkola- z małym guziczkowym misiem.

Stwierdziłam, że nigdy jeszcze nie szyłam kosmetyczki, więc zabrałam się za nią. Zapinana na zamek, z zakładkami i podszewką w środku.

Mąż w trakcie mojego szycia stwierdził- z tej czerwonej kratki to byś mi mogła uszyć poszetkę do marynarki. Więc uszyłam mu czerwoną i jeszcze dwie inne, a niech się facet cieszy ;)

Nadal było mi mało, więc postanowiłam nadal uczyć się patchworku. Tym razem wybór padł na crazy patchwork- bo wydawało mi się to proste. Teraz jednak sądzę, że zszywanie równych kawałków jest chyba łatwiejsze :), niż dobieranie kolorowych ścinków różnego kształtu. Mimo to fajnie pracuje się z "łatkami". Powstał mały panel, z którego uszyłam maleńką saszetkę zapinaną na rzep. Patchwork crazy więc dostał jeszcze crazy kwiatek. Nie jest idealny ale jestem zadowolona, to kolejny krok nauki i kiedyś w przyszłości, jak już tak obszyję się w te maluchy, uszyję narzutę na łóżko :).

Wiecie co? Wcale nie mam dość szycia na dzisiaj ale chyba dam odsapnąć mężowi i sąsiadom od jednostajnego stukotu maszyny.

Na sam koniec, choć powinnam to zrobić na początku- bardzo serdecznie dziękuję za to, że mnie odwiedzacie, że piszecie takie miłe komentarze, że zostajecie w manitowisku. Przesyłam Wam buziaki :).