męska rzecz- trudna rzecz

   Witajcie.

   Dzień Taty za nami. Fajne święto, gdy ma się fajnego tatę a ja takiego mam. Od małego podzielaliśmy wspólne pasje. Tato chyba zawsze chciał mieć syna, więc już jako 6- latkę zabierał mnie na piłkarskie mecze. Kupił mi taki długi szalik w klubowych barwach. Na stadionie zawsze dostawałam oranżadę w woreczku, słonecznik w papierowej tytce (wymierzony za pomocą kubeczka po zniczu :) ) i palucha z makiem. Głośno kibicowaliśmy, jak prawdziwi kibice- często leciał "sędzia kalosz" i inne takie hasła, które pamiętam do dziś. Jeździliśmy na ryby, grzyby. Nawet studia wybrałam w podobnym kierunku. Tato był górnikiem a ja studiowałam geologię. Gdy pisałam magisterkę, pomagał mi nosić plecak z kamieniami  wytaszczonymi z Gór Bardzkich. Gdy urodziły się bliźniaki, to właśnie tato najbardziej mi pomagał. Nosił na rękach, pilnował gdy wróciłam do pracy. Zawsze mogę na niego liczyć. To on zawiezie dzieciaki na trening, wymieni spalone gniazdko, zrobi grządkę na działkę. 

    Gdy byłyśmy z siostrą małe, z różnych okazji przygotowywałyśmy rodzicom ręcznie robione prezenty- laleczki z klamerek czy laurki.  Teraz też postanowiłam przygotować laurkę a to nie takie hop-siup. Zrobić kartkę dla mężczyzny to nie jest prosta sprawa. Żeby nie przesłodzić, żeby nie wyszło kobieco. Wyszło tak.

Kartka wręczona- więc można pokazać.

Dziękuję Wam za każde słowo pozostawione na moim blogu.

manita